Το επάγγελμα που θα επιλέξεις, εμπεριέχει ένα κομμάτι του εαυτού σου

Όταν κάποιος προχωράει αποφασιστικά προς την κατεύθυνση των ονείρων του, και παλεύει για να ζήσει τη ζωή που είχε ονειρευτεί, θα συναντήσει την επιτυχία εκεί που δεν την περίμενε. – Henry David Thoreau

Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Από μικρά παιδιά κιόλας, καλούμασταν να απαντήσουμε σε μια απλοϊκά δοσμένη μεν, πολλά υποσχόμενη δε, ερώτηση… Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;

Άλλος έλεγε δασκάλα, άλλος γιατρός, κομμώτρια, αστροναύτης, ποδοσφαιριστής. Τόσες πολλές παιδικές δηλώσεις που, σε βάθος χρόνου, μερικές από αυτές αναδιαμορφώθηκαν, άλλες άλλαξαν εντελώς, ενώ κάποιες από αυτές συντροφεύουν τα παιδιά αυτά μέχρι και στην ενήλικη ζωή τους.

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να σκεφτείς τη δομή της συγκεκριμένης ερώτησης που δε ρωτάει με τι επάγγελμα θέλεις να ασχοληθείς ή ποια είναι η καριέρα που θες να ακολουθήσεις.

Η ερώτηση «Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις;», αντιπροσωπεύει σε μεγάλο βαθμό όλα εκείνα τα κοινωνικά κατασκευάσματα που έχουν δημιουργηθεί γύρω από την επαγγελματική πορεία του ανθρώπου. Δεν είναι λίγες οι φορές που θα έχεις ακούσει να λένε πως δε δουλεύουμε πια για να ζούμε, αλλά ζούμε για να δουλεύουμε…

Το επάγγελμα που θα επιλέξεις, εμπεριέχει και ένα κομμάτι του εαυτού σου. Αντιπροσωπεύει ένα όραμα, ορίζει έναν σκοπό και – το σημαντικότερο όλων – θέλοντας και μη, συμβάλει στη διαμόρφωση του ποιος είσαι και ποιος θα είσαι.

Η σημασία του επαγγελματικού προσανατολισμού στη ζωή μας

Μια συνηθισμένη δουλειά προβλέπει την απασχόλησή σου περίπου οκτώ ώρες της ημέρας και άνω, για πέντε φορές την εβδομάδα (το λιγότερο), καταλαμβάνοντας έτσι ένα μεγάλο μέρος της συνολικής σου ημέρας. Αν αναλογιστεί κανείς πως η μέρα έχει 24 ώρες, 6-8 ώρες περίπου καταναλώνονται στον ύπνο, αφήνοντας 16-18 υπολειπόμενες ώρες, εκ των οποίων περίπου οι μισές αφορούν στην εργασία. Όπως φαίνεται, η δουλειά αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς σου, απαραίτητο εργαλείο επιβίωσης, αλλά και μέσο διασφάλισης μιας καλής ποιότητας ζωής.

Εύλογα λοιπόν, το άγχος και η ανησυχία γύρω από το θέμα του επαγγελματικού προσανατολισμού κυριαρχούν στα συναισθήματα των ηλικιακών ομάδων της μετεφηβείας αλλά και της νεαρής ενήλικης ζωής.

Όπως προαναφέρθηκε, το επάγγελμά σου σε απασχολεί ή θα σε απασχολήσει για το μισό τουλάχιστον κομμάτι της ημέρας σου. Γιατί λοιπόν να περάσεις τόσο χρόνο κάνοντας κάτι που δεν το αγαπάς;

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που επιλέγουν έναν επαγγελματικό προσανατολισμό ευκαιριακό-βολικό, πιστεύοντας πως θα τους προσφέρει υψηλές χρηματικές απολαβές, ασφάλεια, ένα σίγουρο μέλλον. Καλά όλα αυτά, δε θα διαφωνήσω καθόλου, όμως πώς είναι δυνατόν να κάνεις κάτι κάθε μέρα, εάν δε σου αρέσει;

Όπως έχει πει ο Steve Jobs «Οι άνθρωποι λένε ότι πρέπει να έχεις πολύ πάθος για αυτό που κάνεις και είναι πράγματι αλήθεια. Ο λόγος είναι πως επειδή ακριβώς είναι τόσο δύσκολο, αν δεν υπάρχει πάθος, ο οποιοσδήποτε λογικός άνθρωπος θα τα παρατούσε. Είναι πραγματικά δύσκολο! Και πρέπει να το κάνεις για μεγάλο χρονικό διάστημα, οπότε αν δεν το αγαπάς, αν δεν περνάς καλά, θα τα παρατήσεις.

Κοιτάζοντας τους ανθρώπους που θεωρούνται επιτυχημένοι, θα καταλάβεις πως η διαφορά τους με αυτούς που έχουν «αποτύχει» είναι πως οι πρώτοι αγαπούσαν τη δουλειά τους, είχαν τη θέληση να συνεχίσουν όταν τα πράγματα δυσκόλευαν».

Πράγματι, ποιος λογικός άνθρωπος θα συνέχιζε να κάνει κάτι τόσο δύσκολο, ψυχοφθόρο, απαιτητικό, χρονοβόρο, αν δεν το αγαπά;

Επίτευξη στόχων

Η επαγγελματική σταδιοδρομία, όπως και όλα τα πράγματα στη ζωή, απαιτεί σκληρή δουλειά και αφοσίωση. Απαιτεί θυσίες, τρομερή υπομονή – μιας και τα αποτελέσματα των προσπαθειών σου θα φανούν σε μακροπρόθεσμο χρονικό διάστημα – ανάληψη ευθυνών, ανθεκτικότητα. Καλείσαι να επενδύσεις! Πρέπει να επενδύσεις χρόνο, λεφτά, ενέργεια, πρέπει να διατίθεσαι να αφιερώσεις ένα κομμάτι του εαυτού σου σε αυτό.

Η δική μου θεωρία είναι η εξής: Αν θέλεις κάτι πραγματικά, ο,τιδήποτε κι αν είναι αυτό, μπορείς να το πετύχεις. Ξέρεις γιατί; Γιατί όσο χαζό και να ακούγεται, όσο και να σε επικρίνουν οι άλλοι, εσύ θα το αγαπάς, θα το πιστεύεις και συνεπώς θα το επιδιώξεις.

Δε θα σταματήσεις όταν τα πράγματα θα δυσκολέψουν, δε θα τα παρατήσεις τις στιγμές εκείνες που θα αισθανθείς ματαιωμένος.

Πρέπει να το θέλεις πάρα πολύ και αν το θέλεις, θα προσπαθήσεις πάρα πολύ και αν προσπαθήσεις, θα πετύχεις! Το πάθος και η αγάπη σου για το επάγγελμα αυτό, θα λειτουργήσουν ως κινητήρια δύναμη, ως οδηγός και ως σημείο αναφοράς.

Αναποφασιστικότητα επαγγελματικής επιλογής

Αν ανήκεις στην ομάδα των ατόμων που δεν ξέρουν τι είναι αυτό που τους αρέσει και δεν μπορούν να αποφασίσουν με τι θέλουν να ασχοληθούν στο μέλλον, δε χρειάζεται να απελπίζεσαι. Δεν υπάρχει λόγος να αγχώνεσαι και σίγουρα δεν πρέπει να βιαστείς να πάρεις μια απόφαση εφόσον δε νιώθεις έτοιμος-σίγουρος. Η ζωή είναι δική σου! Φίλτραρε τα όσα ακούς από τον περίγυρό σου, κάνε προσωπική έρευνα, κάνε μια αυτό-αξιολόγηση και έναν προσωπικό αναστοχασμό.

Μην ντρέπεσαι για τίποτα! Ρώτα για αυτά που δε γνωρίζεις, ρίσκαρε για αυτά που ποθείς, πίστεψε στον εαυτό σου και υπηρέτησε τις επιθυμίες σου.

Να έχεις πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού σου πως μπορείς να αλλάξεις γνώμη οποιαδήποτε στιγμή εσύ το θελήσεις. Ποτέ μα ποτέ δεν είναι αργά να κάνεις στροφή! Το να αλλάξεις πορεία δε σημαίνει αυτομάτως πως έχεις αποτύχει. Εν αντιθέσει, το κάθε μονοπάτι θα σε οδηγήσει σε νέους δρόμους, μη γνωρίζοντας σε ποιο σημείο θα κατασταλάξεις.

Το κομμάτι αυτό αντιπροσωπεύει και ένα μέρος της μαγείας της επαγγελματικής σου διαδρομής. Οι άνθρωποι οι ανήσυχοι, εκείνοι που πειραματίζονται, εκείνοι που δε βολεύονται στην ασφάλεια της πεπατημένης, αυτοί που μένουν αληθινοί σε αυτό που είναι…εκείνοι είναι οι πραγματικοί πρωτοπόροι του κόσμου.

Μορφωμένος άνθρωπος είναι αυτός που έχει μάθει πώς να μαθαίνει και πώς να αλλάζει –Carl Rogers.

Στοχοκατευθυνόμενο πλάνο

Θα κλείσω με μια παρατήρηση μείζονος σημασίας, που απαιτεί αρκετή προσοχή. Έχοντας διαλέξει κάποια κατεύθυνση επαγγελματικού προσανατολισμού και έχοντας κατασταλάξει κατά κάποιον τρόπο, είναι πολύ σημαντικό να μην βιαστείς. Δεν αρκεί μόνο να ξέρεις τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου…

Απαιτείται να έχεις σκεφτεί και τους τρόπους που θα σε οδηγήσουν στο στόχο σου. Με ό,τι κι αν επιλέξεις να καταπιαστείς, πρέπει να δημιουργήσεις στο μυαλό σου ένα στοχοκατευθυνόμενο πλάνο. Τι θέλω να κάνω; Τι πρέπει να κάνω για να καταφέρω την επίτευξη του αρχικού μου στόχου; Με ποιόν τρόπο πρέπει να δράσω;

Έχοντας έναν κεντρικό, μεγάλο στόχο, συνεχίζουμε θέτοντας πολύ μικρότερους στόχους που θα μας κατευθύνουν βήμα-βήμα στην επιτυχία.

Να θυμάσαι να θέτεις ρεαλιστικούς στόχους, να είσαι αφοσιωμένος και περισσότερο από όλα, να έχεις υπομονή. Μικροί στόχοι = χαμηλά επίπεδα ενθουσιασμού. Ίσως να σου φαίνεται εξαιρετικά χρονοβόρο, βαρετό και ανούσιο, όμως πίστεψέ με, αν δεν καταφέρεις τους μικρούς στόχους, δε θα μπορέσεις να πετύχεις τους μεγαλύτερους. Τα αποτελέσματα του αγώνα σου είναι πολύ πιθανό να αργήσουν να εμφανιστούν με τον τρόπο που εσύ προσδοκείς.

Αν κοιτάξεις όμως γύρω σου με καθαρότερη ματιά, είναι αδιανόητο να μην εκτιμήσεις τα όσα έχεις καταφέρει μέχρι στιγμής! Να γνωρίζεις πως θα έρθουν στιγμές δύσκολες, στιγμές αποτυχίας. Μην την φοβάσαι την αποτυχία! Είναι από τα μεγαλύτερα μαθήματα που θα μπορούσες να κατακτήσεις.

Μέσα από την αποτυχία έχεις τη δυνατότητα να βρεις ακόμη μεγαλύτερη δύναμη, να ενισχύσεις την ανθεκτικότητά σου, να οξύνεις την αντιληπτική σου ικανότητα, να παραδειγματιστείς και τέλος, να αποκτήσεις περισσότερες εμπειρίες ζωής. «Πάντα προσπάθεια. Πάντα αποτυχία. Δεν πειράζει… Προσπάθησε ξανά. Απότυχε ξανά. Απότυχε καλύτερα! –Σάμουελ Μπέκετ».

Αδειοδοτημένη αναδημοσίευση από PSYCHOLOGY.GR